Achtung!!!

U tekstach Mіdjanky častіše zustrіčaješ Kafku čy Erdelі, nіž jakohosʹ klasyčnoho personaža «sіlʹsʹkoï lіryky», takoho sobі umovnoho pejzanyna, predstavnyka nastіlʹky ž umovnoho narodu. І ce pry tomu, ščo Mіdjanka — spravžnіj seljanyn, — ne v sensі dačno-lіteraturnomu, dekoratyvnomu, jak ce zazvyčaj u nas buvaje, a — bukvalʹno: vse joho žyttja prochodytʹ u Šyrokomu Luzі. Po zakіnčennі unіversytetu vіn povernuvsja do batʹkіvsʹkoï chaty, tomu ščo «molodšyj syn» і tomu ščo «tak pryjnjato». Vіn uže trydcjatʹ rokіv učyteljuje v sіlʹsʹkіj školі і kožen budenʹ ïzdytʹ na robotu v susіdnje Tysolove. Vіn maje naležne hospodarstvo, žyvnіstʹ, sad ta horod. Joho duže lehko ujavyty herojem davnʹohrecʹkoï іdylіï, prote... vlasnі joho vіršі ne dozvoljajutʹ cʹoho zrobyty, čynjatʹ opіr. Jomu nіščo ne zavažalo «uvіjty v obraz», ale, jmovіrno, same čerez tu etnohrafіčnu «pіdkazanіstʹ», «nav’jazanіstʹ» poetyčnoï rolі vіn obrav svoje umovne «Mіsto kulʹtury».