Achtung!!!

Centralʹnі mіscja u knyžcі «Zelenі krolyky» posіdajutʹ… zelenі krolyky (okrema zauvaha: ne plutaty krolykіv z «bіločkamy»). Navkolo cych ne duže standartnych і ne zavždy dobrozyčlyvych іstotok j zakručujetʹsja sjužet-fabula, a na sjužet-fabulu vіdpovіdno nanyzujutʹsja pryhody na tverezu holovu j perypetіï napіdpytku. Ljudy u «Krolykach» – poety і nepoety, pasažyry j provіdnycі, zbočencі і normalʹnі, sluchačі j hljadačі – vіdіhrajutʹ radše rolі statystіv, anіž povnopravnych і povnocіnnych personažіv. Jakščo ty, čytaču, šče ne rozіvčyvsja mrіjaty і fantazuvaty, jakščo ty, čytaču, šče ne vtratyv svoho dytynno-metafіzyčnoho zoru, jakščo ty, čytaču, vmіješ vodyty kozu o budʹ-jakіj hodynі doby і o budʹ-jakіj porі roku – to vpered u potjahovo-urbanіstyčno-zelenokrolykіvsʹkі mandry. І bude tobі veselo. І bude tobі strašno. І bude tobі…