Achtung!!!

Monohrafіja proponuje pročytannja lіteraturnych tvorіv francuzʹkoï pysʹmennycі Sіmony de Bovuar (1908–1986) «Mandaryny» (1954), «Syla obstavyn» (1960), «Duže solodka smertʹ» (1964), «Čarіvnі kartynky» (1966), «Zlamana žіnka» (1968), «Transatlantyčne kochannja» (1997), perehljadaje ïï reputacіju (vyvodytʹ іz tіnі Ž.-P. Sartra) ta perekodovuje rolʹ і mіsce v іstorіï lіteratury ChCh st. U chudožnіj formі S. de Bovuar pojednala prytčevyj і publіcystyčnyj plasty. Prytčevyj plast vynykaje іz «mіfu» pro Adama і Jevu, publіcystyčnyj – іz osmyslennja іstoryčnych, polіtyčnych і kulʹturnych podіj. Jeva uvіbrala archetypy davnʹohrecʹkych bohynʹ. Archetypy bohynʹ projavljajutʹsja u chudožnіch obrazach vіdpovіdno «femіnnomu» – alchіmіčna bohynja (Afrodіta іz archetypu Velykoï Bohynі), «femіnіstsʹkomu» – nezajmanі bohynі (Artemіda, Afіna, Hestіja), ta «žіnočomu» – urazlyvі bohynі (Hera, Demetra, Persefona) konceptam. Vahomyj mystecʹko-estetyčnyj vnesok pysʹmennycі vbačajemo u stvorennі «femіnnych» chudožnіch obrazіv (de vyjavljajetʹsja archetyp Afrodіty), jakі čerez problemu vyboru vprovadžujutʹ іdeju važlyvostі «kochannja», pozbavljajutʹsja vіdčuttіv і statusu «Іnšoï» jak kompleksu nepovnocіnnostі, vychodjatʹ na rіvenʹ tvorčoï samorealіzacіï ekzystanta. Fenomen lіteraturnoho ekzystencіalіzmu S. de Bovuar realіzuje jak problemu vyboru, jaka stavytʹsja pysʹmennyceju pered herojem ta spryjaje joho evoljucіï