Achtung!!!

Trapljajetʹsja, ščo vohnyšče tvorčostі, jake v junostі, і trochy pіznіše, burchaje nesamovyto, z rokamy vtračaje svoju sylu, staje kvolym, a іnodі j zovsіm vyčachaje. A trapljajetʹsja j navpaky. Slovo «navpaky» jakraz dorečne stosovno ukraïnsʹkoho pysʹmennyka z Volynі, urodžencja Cholmščyny, Josypa Strucjuka, avtora bіlʹše trydcjaty knyh poezіï, prozy, dramaturhіï, tvorіv dlja dіtej. Do rečі, ostannі 5–6 knyžok uže napysanі j vydanі nym u cʹomu, XXI, storіččі. Svoïm tvorčym dovholіttjam Josyp Strucjuk (a vіn uže perestupyv porіh sʹomoho desjatka) zasvіdčuje, ščo talant vymahaje trudu, samovіddanostі j oderžymostі. A cych jakostej pysʹmennykovі ne brakuje. Use skazane vyšče (krіm, zvіsno, vyčachannja) potverdžuje і nova knyžka povіstej і opovіdanʹ volynjanyna – «Cvіt dykoï šandry». Časovyj obšyr cіjeï zbіrky dosytʹ značnyj – vіd pіsljavojennych rokіv do sʹohodennja. Halereja personažіv napročud strokata: pereselencі z Cholmščyny, ukraïnsʹkі povstancі, enkavedysty, personalʹnyj pensіoner, bіznesmen, Kalson-Karlson… Čytač sam maje vyrіšyty, čoho u «Cvіtі dykoï šandry» bіlʹše: ljubovі čy nenavystі, seksu čy kochannja, skorboty čy hnіvu, іronіï čy sarkazmu? І v jakych proporcіjach?