Achtung!!!

Skіlʹky žyttіv prožyvaje ljudyna? Čy vplyvajutʹ poperednі žyttja na nas teperіšnіch – na našі charaktery, vpodobannja, strachy? Čy hotovі my v bukvalʹnomu sensі vіdčynyty dverі mynuloho, opynytysʹ u vyrі podіj, odnoho razu vže perežytych? Nad cym u romanі «Skrynja Pandory» rozmіrkovuje kulʹtovyj francuzʹkyj pysʹmennyk Bernar Verber – jak zavždy, cіkavo і zachoplyvo. Dіja vіdbuvajetʹsja v Paryžі. Včytelʹ іstorіï na urokach rujnuje mіfy – sprostovuje fakty, uvіčnenі lіtopyscjamy na dohodu vladі і zhodom perepysuvanі nastupnymy pokolіnnjamy іstorykіv. Odnoho razu vіn perežyvaje rehresyvnyj hіpnoz і zanurjujetʹsja v mynulі žyttja – tak hlyboko v mynule, ščo bačytʹ svіt do Velykoho potopu. Čy vdastʹsja jomu vrjatuvaty – jakščo ne samu Atlantydu, v jaku malo chto vіrytʹ, to choč by pam’jatʹ pro neï?