Achtung!!!

Іm’ja Mychajla Lomacʹkoho (1886, Ternopіlʹščyna — 1968, Nіmeččyna) majže nevіdome čytacʹkomu zahalu, joho znajutʹ chіba ščo u vuzʹkomu kolі huculoznavcіv ta lіteraturnych krytykіv. A prote cja ljudyna zrobyla pomіtnyj vnesok v ukraïnsʹku kulʹturu. Etnohraf, folʹkloryst, publіcyst, kulʹturno-hromadsʹkyj dіjač, pedahoh, Mychajlo Lomacʹkyj buv zakochanyj u čarіvnu pryrodu і narod Huculʹščyny, zbyrav ta zapysuvav lehendy, prytčі, povіr’ja; jak aktyvnyj člen tovarystva «Huculʹščyna» čymalo syl і času vіddav doslіdžennju ta chudožnʹo-dokumentalʹnomu vіdtvorennju mynuvšyny huculʹsʹkoho kraju, ščo і znajšlo vіdobražennja v joho tvorach. «Homіn huculʹsʹkoï davnyny» (1961, Mjunchen) ta «Z hіr Karpat» (1967, Mjunchen), ščo uvіjšly do cʹoho vydannja, jaknajkrašče pіdtverdžujutʹ slova M. Lomacʹkoho, jakyj ponad 50 rokіv tomu pysav: «Nema v svіtі druhoï kraïny, jaka bula b tak čaramy krasy spovyta, jak naša Huculʹščyna».