Achtung!!!

Cja knyha stala ostannʹoju v cyklі z p’jaty pracʹ Svіtlany Aleksіjevyč pіd zahalʹnoju nazvoju «Červona ljudyna. Holosy utopіï». «Komunіzm mav boževіlʹnyj plan, – rozpovіdaje avtorka u peredmovі do knyhy, – pererobyty «staru» ljudynu, «vetchoho Adama». І ce zdіjsnylosja… može, lyše ce j zdіjsnylosja. Za sіmdesjat z hakom rokіv u laboratorіï marksyzmu-lenіnyzmu stvoryly okremyj ljudsʹkyj typ – «homo soveticus». Chtosʹ vvažaje, ščo ce trahіčnyj personaž, a chtosʹ nazyvaje joho «sovkom». Menі zdajetʹsja, ja znaju cju ljudynu, vona dobre menі znajoma, ja z neju poruč, plіč-o-plіč, prožyla čymalo rokіv. Vona – ce ja. Ce moï znajomі, druzі, batʹky». Monolohy, ščo potrapyly do knyhy, avtorka zapysuvala protjahom ostannʹoho desjatyrіččja, mandrujučy vsіm kolyšnіm Radjansʹkym Sojuzom. «Čas sekond-chend» – ce mіj dіahnoz nam, dіahnoz tomu, ščo my zrobyly za 20 rokіv, našomu zločynnomu romantyzmovі ta, jak ja zaraz vvažaju, našіj movčancі, našіj teperіšnіj nіmotі j movčannju elіty. My postupylysja vladoju bandytam. Ja navіtʹ ne znaju, jak nazvaty. Ce vže navіtʹ ne polіtyky, a takyj orden tych, chto maje dostup do rosіjsʹkoho pyroha. Osʹ vony joho rozdіlyly, і ce takyj svojerіdnyj orden».