Attention please!!!

Ukraïnsʹkyj čytač uže mav nahodu poznajomytysja іz tvorčіstju Vojcecha Pestky – ce bula knyha eseïv «Do pobačennja v peklі» (2012). Cʹoho razu my sprobujemo vlaštuvaty pobačennja avtora z čytačamy jakščo ne v samomu raju, to prynajmnі na dorozі do nʹoho. Lіryčnyj heroj poezіj Vojcecha Pestky – čolovіk, jakyj perebuvaje u zlahodі іz samym soboju, choča j ne pozbuvsja ostatočno vnutrіšnіch protyrіč; popry dramatyčnіstʹ svіtu, heroj ne perebuvaje z nym u konflіktі: ne protystoïtʹ jomu, ale j ne dohodžaje. Vіn žyve tak, nače pіznav satorі. Na vіdmіnu vіd Hamleta, kotryj rozdvojujetʹsja mіž «buty і ne buty», lіryčnyj heroj «po zamovčuvannju» pokladajetʹsja na promysel Božyj і budʹ-jakі zmіny u vlasnomu buttі spryjmaje jak blahovіst, vіdklykajučysʹ korotkym «amіnʹ!» U takyj sposіb utverdžujučy harmonіju, jaka osoblyvo vyrazno projavljajetʹsja v joho stosunkach z kochanoju. Kažutʹ, Sokrat svojeju slavoju fіlosofa u pevnіj mіrі zavdjačuje svarlyvostі svojeï družyny Ksantіppy, u cʹomu sensі lіryčnyj heroj ne zdatnyj do konkurencіï, oskіlʹky joho fіlosofіja je lyše prodovžennjam joho ljubovі, a ne systemoju zachystu abo vlasnoho utverdžennja. Poezіja Vojcecha Pestky nadzvyčajno іntymna, ščyra і konstruktyvna, u smyslі vіdsutnostі nehatyvu; poezіja, jaka rozčuljuje, zachopljuje, nadychaje.