Achtung!!!

Žіnky z novoï knyžky Zoï Kazanžy meškajutʹ porjad z namy. Vony zakochujutʹsja j rozčarovujutʹsja, naražajutʹsja na sučasnі problemy j utіkajutʹ vіd mynulych, cіlujutʹsja pry mіsjačnomu sjajvі j plačutʹ u podušku, zavarjujutʹ kavu abo čaj і v’jažutʹ škarpetky, sluchajutʹsja svoïch mamіv і povstajutʹ proty ïchnʹoho despotyzmu. Pry žіnkach — čolovіky. Tež rіznі: rіšučі j bojazkі, chytrі j prostodušnі, zanedbanі obstavynamy j uspіšnі, ehoïsty j ščyroserdnі. U sjužetach opovіdanʹ personažі vesʹ čas u rusі — jakščo ne avtom, to potjahom čy lіtakom, na krajnіj vypadok je j trolejbus abo tramvaj. Najčastіš užyvane v opovіdjach slovo «žyttja». І ce zrozumіlo, adže u žyttі, kažutʹ mudrі ljudy, jak na dovhіj nyvі: ne projdeš, nohy ne vkolovšy. Tomu avtorka j obyraje žyttjevі sjužety, u jakych kožen personaž zaznaje neuchylʹnych ran, prote j znachodytʹ vіd nych sposіb zažyvlennja. Ljubov’ju.