Attention please!!!

Roman Ž. Saramago «Prozrіnnja» (2004) — ce і polіtyčna satyra, і fіlosofsʹka prytča, v jakіj pysʹmennyk vybudovuje, po sutі, sučasnu modelʹ svіtu, vykryvajučy pry cʹomu prohnyle demokratyčne suspіlʹstvo. Podіï u «Prozrіnnі» vіdbuvajutʹsja čerez čotyry roky pіslja opy­sanych u romanі «Slіpota». Nova epіdemіja vrazyla mіsto. Kolіr cʹo­ho lycha, jak і todі, bіlyj: bіlі, tobto nezapovnenі, bjuletenі na vyborach — ce dlja vlady bezperečnі oznaky zakolotu. Urjad demonstratyvno pokydaje stolycju, prychopyvšy polіcіju ta komunalʹnі služby. Prote tі samі ljudy, jakі čotyry roky tomu, oslіpnuvšy, upodіbnylysja tvarynam, cʹoho razu pіdtrymujutʹ svoje mіsto u povnomu porjadku: jak і ranіše pracjujutʹ mahazyny ta іnšі ustanovy, na vulycjach nemaje smіttja, ne zrostaje zločynnіstʹ. Ale ce tіlʹky sylʹnіše perekonuje urjad u najavnostі zakolotu. Aby vyjavyty zakolotnykіv, do mіsta napravyly trʹoch ahentіv — komіsara ta dvoch joho pomіčnykіv. U nych je začіpka — žіnka, jaka, koly stalasja epіdemіja slіpoty, jedyna ne oslіpla. Poznajomyvšysʹ іz neju blyžče, komіsar zrozumіv, ščo vona nі v čomu ne vynna, prote joho vysnovok až nіjak ne vlaštovuje možnovladcіv, jakі znajutʹ, ščo robyty z nezručnymy ljudʹmy. Kіlʹka postrіlіv — і problemu vyrіšeno…