Achtung!!!

Nova knyžka Oksany Lucyšynoï — ce poezіja do pevnoï mіry personažna, jak і ïï poperednja zbіrka «Ja sluchaju pіsnju Ameryky», de vіršі ob’jednanі obrazom pyjaka і pysʹmennyka Džonnі. Ale, jak і u poperednіj zbіrcі, u «Vіršach Felіcyty» lіteraturna hra — ne jedyna matrycja, a, švydše za vse, і ne holovna, tomu ščo v cych vіršach naskrіznymy je pіdstavovі mіfy і archetypy — More, Sad (Hetsymansʹkyj?), Hora, ptachy, korablі, dorohy, suzіr’ja, vohonʹ, lіd, vyno, sіlʹ, hlyna, — і, zreštoju, pošuky Boha (čy Žіnočych Božestv). Іmja «Felіcyta» označaje «ščaslyva», ïï vіršі — ce podorož krіzʹ prostіr і krіzʹ sensy, jakі stanovljatʹ naš «dіm buttja» і jakі musjatʹ buty pereosmyslenі kožnym і kožnoju, chto vіdkryvajetʹsja svіtovі — dlja kochannja, dlja hlybšoho pіznannja sebe, dlja vyzvolennja vіd strachіv. Taka šukačka ne može ne buty ščaslyvoju — navіtʹ jakščo zdajetʹsja, ščo časamy ïj buvaje sumno; ale naspravdі vona znachodytʹ te, ščo šukaje: vlasnu sylu.